Nikołaj Lilin wychował się pośród Urków, żyjących w Naddniestrzu. Przyjął ich surowy kodeks i nauczył się na wszelkie możliwe sposoby walczyć o swoje. Teraz chce się podzielić sensacyjną historią. Jego opowieści o miejscach, w którym liczy się brutalna siła, przynależność do grupy, symbole wytatuowane na skórze i umiejętność posługiwania się nożem, mrożą krew w żyłach...
„W naszym domu, tak jak we wszystkich syberyjskich domach, broń przechowywana była w określonych miejscach. Pistolety zwane «własnymi», czyli te, które syberyjscy kryminaliści noszą zawsze przy sobie, słowem, te, których używają codziennie, odkłada się «pod obrazy», czyli rodzinne ikony, fotografie zmarłych bliskich oraz tych, którzy właśnie odsiadują wyrok w więzieniu. Pod ikonami i zdjęciami znajduje się jakby półka zakryta skrawkiem czerwonego materiału, na której zwykle stoi tuzin syberyjskich krucyfiksów. Kiedy przestępca wchodzi do domu, natychmiast tam idzie, wyciąga pistolet i odkłada go na półkę, po czym żegna się znakiem krzyża, a na pistolecie kładzie krucyfiks”.
Fragment książki
„Piękna, zbójecka ballada o przestępcach tworzących społeczność, w której obowiązują twarde zasady oparte na trzech prostych wartościach – Bóg, Honor i Braterstwo. A wokoło poradziecki chaos. Naruszenie «przestępczego kodeksu» jest bezwzględnie karane. To świat nieco egzotyczny i na swój sposób piękny. Tę książkę czyta się jednym tchem”.
Mirosław Zbrojewicz
